Απεργία 100 ημερών
Κλείνω τα μάτια στο σκοτάδι να δω
μέσ’ απ’ του μυαλού μου την ενόραση,
στίβω τη σκέψη μου, αναπολώ,
ψάχνω της καρδιάς τους την ακρόαση.
Ο χτύπος δυνατός σε ρυθμό απεργίας,
έδιωξε το φόβο, έχει γίνει λατρεία,
κάτι που αγγίζει, μαγεύει τον κόσμο
γίνεται ιστορία και έπος στο δρόμο.
Εκεί που η φλόγα δε σβήνει, στην Πύλη,
παράθυρο, φως και ζωή που μας δίνει ,
ελπίδα για το αύριο και ό, τι μας πρέπει,
αξίζει το βήμα σου αυτό ν’ ανατρέψει
Ό,τι σε γέλασε και σε χτυπάει
δες το με θάρρος περίσσιο και χάρη.
Χωρίς εσένα δεν γυρίζει γρανάζι
Εσύ ο μοχλός μιας κοινωνίας άλλης.
Σταύρος Δικαίου Φονικάκος
Εργάτης Χαλυβουργίας
